تفاوت میان این دو در عواملی است که برای تخمیر در آنها استفاده میشود. برای تهیه ماست صرفا ار باکتری‌ها استفاده میشود، اما برای ساختن کفیرهم از باکتری‌ها و هم از مخمرها استفاده میشود.
هم در ماست و هم در کفیر باکتری‌ها لاکتوز موجود در شیر با اسید لاکتیک تبدیل می‌کنند، و مزه ترشی به این فراورده‌ها می‌دهند. به علاوه مخمر در کفیر، لاکتوز را به دی‌اکسیدکربن ( و مقدار اندکی الکل) تبدیل می‌کند. این پدیده ظاهر گازدار مشخص کفیر را ایجاد می‌کند.
این روش‌های تهیه متفاوت باعث قوام متفاوت ماست و کفیر میشود. ماست به صورت کرمی نیمه‌جامد در می‌آید، و کفیر به نوشیدنی گازداری بدل میشود.
کفیر رشته‌ای منافع بهداشتی ثابت‌شده و بالقوه دارد. محتوای پروبیوتیک آن- باکتری‌های سلامت‌بخشی که مانع از رشد باکتری‌های زیانبار در روده می‌شوند- سه برابر ماست است.
کفیر همچنین منبع خوبی از کلسیم، ویتامین‌های بی و فسفر است. این نوشیدنی منبع کم‌چربی برای رساندن پروتئین به بدن است.
برخی از کارشناسان بهداشتی مدعی هستند که کفیر منافع گوارشی هم دارد. اما با وجودی که چند بررسی نشان داده‌اند که کفیر به هضم لاکتوز کمک می‌کند، پژوهش‌ها در این باره هنوز محدود هستند.
منبع: LiveScience
نظر شما